Każdy chce być piękny i młody. Na szczęście - obecnie łatwo spełnić to marzenie :) Kiedy zabieg nie jest kwestią kosmetyczną
Jak przy wszystkich zabiegach chirurgii plastycznej, tak i w tym wypadku korekta nosa może być zabiegiem niezbędnym.
Niektórzy rodzą się z nosem, którego kształt utrudnia oddychanie. W tym wypadku operacja jest niezbędna.
Jednak pamiętajmy, że nos ze względu na swoją charakterystykę i delikatność, często ulega uszkodzeniom. Tak więc, nawet jeżeli mamy idealny kształt nosa, możemy go sobie poważnie uszkodzić podczas wypadku - nawet spadając z roweru.
Nos bardzo często ulega dużym uszkodzeniom podczas bójek, często są to sprawy wyglądające dość banalnie, ale okazują się poważne. Jeżeli przegroda zostaje uszkodzona, może być problem z oddychaniem. Tak więc czasami korekta nosa może być zabiegiem refundowanym. Warto o tym wiedzieć.
Korekcja nosa
Korekta nosa jest bardzo często wykonywaną poprawką. Ten zabieg ma na celu poprawę kształtu i wielkości nosa.
Jednak wbrew pozorom wcale nie jest to łatwy zabieg, ponieważ nos z względu na swoją wielkość nie daje dużego pola do popisu, a jednocześnie przecież pełni kluczową funkcję w procesie oddychania.
Korekta nosa to nie jest to samo to korekta przegrody nosowej.
Historia chirurgii plastycznej w kraju nad Wisłą
W 1951 dr Stanisław Michałek-Grodzki (prekursor chirurgii plastycznej w Polsce) otworzył w Polanicy-Zdroju, w szpitalu św. Antoniego, pierwszy w Polsce oddział tej specjalności, przeznaczony głównie dla chorych z wrodzonymi i nabytymi zniekształceniami, m.in. z okresu wojny. Po śmierci dr Michałka-Grodzkiego, 7 października 1951 ordynatorem oddziału, a od 1953 dyrektorem szpitala (od 1958 - Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Plastycznej) w Polanicy został jego asystent dr Michał Krauss. Opracował on plan rozwoju chirurgii plastycznej w Polsce, zakładając zorganizowanie Kliniki Chirurgii Plastycznej (z Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego), którą powołano w 1972 na bazie Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Plastycznej w Polanicy, lecz już w 1976 przeniesiono do Warszawy. Ordynatorem oddziału chirurgii plastycznej i dyrektorem szpitala w Polanicy został dr med. Kazimierz Kobus, który rozwinął metody leczenia.
W Warszawie nowy zespół kierowany przez prof. M. Kraussa rozwijał działalność kliniczną, dydaktyczną i naukową m.in. obok dotychczasowych specjalności chirurgię ręki, leczenie oparzeń i mikrochirurgię. M. Krauss był współtwórcą i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Chirurgia_plastyczna